ข้อคิดประจำสัปดาห์ วันอาทิตย์ 4 ตุลาคม 2020
พิธีมหาสนิท ตอนที่ 1
ศจ.ดร.ประดิษฐ์ เถกิงรังสฤษดิ์
พิธีมหาสนิท (The Eucharist หรือ Holy Communion) เกิดขึ้นครั้งแรก ในการเลี้ยงอาหารครั้งสุดท้าย (The Last Supper)
ของพระเยซูคริสต์กับสาวกของพระองค์ ก่อนที่พระองค์จะถูกจับและถูกพิพากษาประหารชีวิตด้วยการตรึงกางเขน (มัทธิว 26:17–75 มาระโก 14:12-72 ลูกา 22:7-62 และยอห์น 13:1-38)
ในวันที่ห้า (วันพฤหัสบดี) ของสัปดาห์ทนทุกข์ (Holy Week หรือ Passion Week) พระเยซูทรงร่วมโต๊ะเสวยกับสาวกเป็นครั้งสุดท้าย ทรงร่วมเลี้ยงอาหารปัสกา (Passover Feast) เพื่อระลึกถึงการปลดปล่อยชนชาติอิสราเอลจากการเป็นทาสในอียิปต์ พระองค์ตรัสว่า “เรามีความปรารถนาอย่างยิ่งที่จะรับประทานปัสกากับพวกท่านก่อนเราจะต้องทนทุกข์ เราบอกท่านทั้งหลายว่า เราจะไม่รับประทานปัสกานี้อีก จนกว่าจะสำเร็จความหมายของปัสกานั้นในแผ่นดินของพระเจ้า" (ลูกา 22:15-16)
พระองค์ทรงตั้งพระทัยที่จะทำให้พระประสงค์ของพระเจ้าสำเร็จ ในฐานะที่ ทรงเป็น “พระเมษโปดก” หรือ “ลูกแกะของพระเจ้า” (The Lamb of God) พระองค์ทรงยอมสละชีวิตเพื่อไถ่บาปของทุกคน เช่นเดียวกับแกะที่ถูกฆ่าเพื่อช่วยให้บุตรหัวปีของชนชาติอิสราเอลรอดพ้นจากการถูกสังหารในภัยพิบัติสุดท้ายก่อนออกจากอียิปต์ (อพยพ.21-32) ด้วยเหตุนี้ เราจึงได้รับความรอด (Salvation) และมีชีวิตที่ครบบริบูรณ์ (Abundant Life) เพราะพระเยซูคริสต์ทรงยอมตายแทนเรา
ในระหว่างที่รับประทานอาหารครั้งสุดท้ายนี่เอง พระเยซูทรงตั้งพิธีมหาสนิทขึ้น เพื่อให้พวกสาวกฉุกคิดว่า พวกเขาจะร่วมทนทุกข์กับพระองค์ได้หรือไม่ จะร่วมทุกข์ร่วมสุขและร่วมสามัคคีธรรมกับผู้เชื่อทุกคน เพื่อทำให้แผนการแห่งการช่วยให้รอดของ พระเจ้าสำเร็จได้หรือเปล่า พระองค์จึงตรัสสั่งให้กระทำเช่นนั้นเพื่อระลึกถึงพระองค์
ด้วยเหตุนี้ การรับประทานขนมปังจากก้อนเดียวกันและการดื่มน้ำองุ่นจากจอกเดียวกัน จึงย้ำเตือนว่า ผู้เชื่อทุกคนมีพระเจ้าองค์เดียวกัน แต่ละคนล้วนเป็นอวัยวะ ที่แตกต่างกันในพระกายของพระเยซูคริสต์ เราจึงเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวที่ต้องดูแลเอาใจใส่และห่วงอาทรกัน อีกทั้งมีส่วนร่วมในการพันธกิจแห่งการช่วยให้รอดของพระเยซูคริสต์
พิธีนี้ยังเตือนใจอีกว่า เมื่อพระเยซูทรงสละพระชนม์ชีพของพระองค์เพื่อเรา แล้วเราจะยอมสละสิ่งใดเพื่อตอบสนองพระคุณและความรักของพระองค์ทั้งในคริสตจักรและสังคมได้บ้าง เพราะแต่ละคนล้วนมีของประทานที่เหมาะสมจากพระเจ้าด้วยกันทั้งสิ้น เราจะนำของประทานเหล่านั้นออกมาใช้เพื่อเสริมสร้างพระกายของพระคริสต์ให้มี สง่าราศีได้อย่างไร
ขนมปังจึงเปรียบเหมือนพระกายของพระเยซูคริสต์ ที่ทรงหักออกและแตกสลายเพื่อหล่อเลี้ยงเรา ส่วนน้ำองุ่นเปรียบเสมือนพระโลหิตของพระองค์ ที่หลั่งลงเพื่อต่อชีวิตของเราให้ดำรงคงอยู่ได้อย่างยั่งยืน ดังพระดำรัสที่ว่า “นี่เป็นกายของเรา จงทำอย่างนี้เพื่อเป็นที่ระลึกถึงเรา และถ้วยนี้ที่เทออกเพื่อท่านทั้งหลาย เป็นพันธสัญญาใหม่โดยโลหิตของเรา” (ลูกา 22:19-20) การเสียสละขั้นสูงสุดของพระเยซูคริสต์จึงเป็นต้นแบบของการถวายตัวเพื่อปรนนิบัติรับใช้พระองค์…<<<